شهید مهدي صالحي

قسمتی از زندگینامه

شهید مهدی صالحی در روز ششم فروردین سال 46 در روستای نوده از توابع شهرستان فردوس واقع در جنوب استان خراسان در خانواده ای مذهبی و متدین به دنیا آمد. وی دومین فرزند خانواده بود، هنگامی که او کمتر از 5 سال داشت خانواده اش به دلیل مشکلات عدیده اقتصادی رایج در اغلب روستاهای آن زمان که ناشی از سیاستهای غلط رژیم منفور گذشته بود ناچاراً به تهران مهاجرت می کنند و پدرش به عنوان کارگرساده در یکی از کارخانه های واقع در جاده قدیم کرج مشغول به کار شد، چند سالی در جنوب تهران و در محلات مهرآباد جنوبی با اجاره نشینی زندگی را سپری می کنند. وی سال اول و دوم را در محله مهرآباد تحصیل میکند و به خاطر مشکلات اجاره نشینی در تهران، خانواده به کرج نقل مکان کردند و بعد از اسکان در کرج، مهدی سه سال آخر دبستان را در مدرسه جنیدی گذراند و دوره راهنمایی را در مدرسه راهنمایی معلم سپری نمود و دبیرستان را در مدرسه دهخدا در کرج آغاز نمود.

قسمتی از وصيت نامه شهید

تاريخ : 1365/07/19

وصیت نامه

بسم الله الرحمن الرحیم

یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ ارْجِعِی إِلی رَبِّكِ راضِیَهً مَرْضِیَّهً فَادْخُلِی فِی عِبادِی وَ ادْخُلِی جَنَّتِی.

با درود و سلام بر محمد مصطفی (صلوات الله علیه) و خاندان عصمت و طهارت و با سلام به پیشگاه رهبر عظیم الشان انقلاب اسلامی امام خمینی.

حمد و سپاس خداوند حکیم را که قرار داد شهادت را و قرار داد جهاد را پلی برای رسیدن به آن. حمد و سپاس خداوند بزرگ را که مرا از امت محمد (ص) و شیعه آل محمد (ص) قرار داد.

ای امت اسلام بدانید که تنها راه سعادت، تمسک به اهل بیت پیامبر و تزکیه نفس است. اگر خود را تزکیه نکنید یقیناً زیان خواهید دید. در برابر مشکلات صبر پیشه کنید تا ان شاء الله به یاری خداوند کریم به پیروزی در مقابل صدام و صدامیان برسیم.

سعی کنید که با هر عملی که انجام می دهید یک باری را از دوش انقلاب بردارید نه این که خود سربار انقلاب باشید. پشتیبان روحانیت باشید که اسلام و قرآن را سینه به سینه حفظ کرده است و از روحانیت عزیز نهایت استفاده را ببرید.

اگر اسلام احتیاج به خون داشت، خون خود را هدیه کنید همان گونه که شهیدانمان هدیه کردند و همان گونه که سیدالشهداء خون خود را نثار کرد.

همیشه خون شهیدان را در نظر بگیرید تا خلاف نکنید و معاد را مدنظر داشته باشید تا گناه نکنید. ما هم خون ناقابل خود را به پیشگاه الله اهداء می کنیم باشد که مورد قبول او واقع شود.

در پایان از زحمات پدر و مادرم که برای تربیت من متحمل شده اند تشکر می کنم و از مادرم می خواهم که در شهادت من زیاد گریه نکند زیرا که شهادت آرزوی من و هر مسلمان دیگر است.

تکلیف این است که در مقابل ظلم بایستیم و این کسی که تعدی به ما کرده است تو دهنی بزنیم ... بنابر این باید استقامت کنیم و آن چیزی که نگرانی پیامبر است که مبادا ملتش استقامت نکنند و این امر خدا را اطاعت نکنند و باید ما کاری بکنیم که این نگرانی نگذاریم در حق ما ثابت بشود. مادامی که آن ها مشغول این کارهای مفسده جویی هستند ما هم باید دفاع کنیم، یعنی ما اطاعت امر خدا را می کنیم و هر کس هم هر چه می خواهد بگوید.

65/7/19

جاودانه ها=فردوسیان

جستجوی این وبلاگ